Schrijven; het is net zo leuk als dat het moeilijk is

Ik denk dat het zo'n drie maanden geleden was toen ik enthousiast aan een boek was begonnen. Een boek! Waarom in godsnaam een boek? Ik sprak ooit eens iemand die zei dat hij een paar serieuze levensdoelen had die hij wilde volbrengen, waaronder het schrijven van een boek. Ik heb dat levensdoel van hem overgenomen en sindsdien kan ik het niet meer loslaten. Want schrijven is leuk, lezen is leuk en het allebei doen is nog leuker.

Drie maanden geleden dus. Ik heb een behoorlijke passie voor krijgskunde en geschiedenis, dus het leek mij het meest logisch om een historische roman te schrijven. Ik kwam in twee weken tot zo'n 24.000 woorden en toen liep ik vast. Nu, op dit moment, weet ik precies waardoor het spaak liep, maar ik had even wat feedback nodig van mensen die er meer van af wisten. Zodoende heb ik een handvol mensen stukjes tekst gestuurd. Zoals ik had verwacht reageerde mijn naaste omgeving enkel vol lof; niet zo betrouwbaar dus om feedback van te ontvangen. Ik heb van welgeteld een handvol mensen nuttige feedback ontvangen, en dat waren vooral mensen die ik niet ken maar mij wel wilden helpen. De beste tips die ik gekregen heb en waarvan ik me dus achteraf besef dat het briljante tips waren, zijn de volgende:

1: je gebruikt teveel dialoog, gebruik meer show don't tell
2: koop een boek van Stephen King - Lezen en Schrijven

Tip 1 is de waarheid als een koe. Mijn werk zat vol Hollywood-achtige speeches en geforceerde dialogen, iets waar King voor waarschuwt in tip 2.

Het grote probleem tijdens het schrijven, en dan maakt het niet uit of het een recensie is van drie pagina's of een boek van tweehonderd, is dat je het overzicht in je inhoud soms kwijt raakt. Je leest de woorden, maar ziet het geheel niet meer. Het is dan moeilijk om jezelf te herpakken, want het schrijven gaat vaak in een burst; een gevoelsmatige ingeving van creativiteit waarin je zo ver mogelijk probeert te komen. Op het moment dat je burst weg is, komt alles geforceerd en te bedacht over; één van de problemen waarop ik stuitte. Ik schreef om het schrijven, dat moet je dus nooit doen.

Om even helemaal fris uit het schrijfproces te komen heb ik drie maanden gewacht voor ik niet meer kon wachten om verder te schrijven. Niet zo lang geleden, zeg gerust een week, heb ik dus in een avondje dat boekje van Stephen King gelezen. Daarin legt hij uit waar een goed boek aan moet voldoen. In feite komt het er op neer dat je er aanleg voor hebt om iets te schrijven, of niet. Het is in ieder geval belangrijk dat je jezelf goed kunt verwoorden en een goed gevoel voor de inhoud van een tekst hebt; dat laatste is vooral kunde die je opdoet door heel veel te lezen, wat ik altijd veel gedaan heb.

Hoe ik het zelf zie is dat ik alle ingrediënten heb om een 'goed' boek te schrijven en mis ik alleen ervaring. Ik ben benieuwd hoe ver ik kom. Ik ben met mijn nieuwe project ongeveer op 1/3 van wat ik had geschreven in mijn vorige project. Ik zou maar al te graag stukjes uit mijn nieuwe projectje hier neer willen pleuren, maar King waarschuwde hiervoor. Het is verstandiger het geheel te laten lezen, ook al brand je van nieuwsgierigheid naar de mening van andere mensen. Geduld is hier een schone zaak. Het enige wat ik er dus over kan zeggen is dat het voortvarend gaat, ik meer opschiet dan verwacht en echt trots ben op wat ik nu al op papier heb staan. Elke dag krijg ik wel nieuwe ideeën en die zet ik dan ook in mijn telefoon.

Oh en het is geen historische roman, het speelt zich gewoon af in deze tijd. Over een ommekeer gesproken...